این اولین بررسی جامع از فلسفهی هنر نیچه است که به زبان انگلیسی ظاهر میشود. جولیان یانگ استدلال میکند که اندیشهی نیچه در مورد هنر تنها در چارچوب فلسفه گستردهتر او قابل درک است. به ویژه، او تغییرات شگرف در زیباییشناسی نیچه را در برابر پسزمینه مضامین مشهور مرگ خدا، عود ابدی و ایده اوبرمنش مورد بحث قرار میدهد. سپس یانگ حرفهی نیچه و فلسفهی هنری او را به چهار مرحلهی مجزا تقسیم میکند، اما پیشنهاد میکند که این مراحل یک دایره را توصیف میکنند. تلاش برای تأیید جهان در مراحل مرکزی انجام میشود، اما نیچه عمدتا در آغاز و پایان کار خود تحت تأثیر بدبینی شوپنهاوری است. هنر در آغاز و پایان مهم است زیرا ما را از زندگی "رهایی" میبخشد.