الفاظ کفر فارسی عنوان ادبیاتی است که میشود از آن با عنوان کفریات زبانی هم یاد کرد. عامه مردم، در وقت سختی و مصیبت، و گاه از روی مزاح و شوخی و یا به هر دلیل دیگر، عبارات تندی درباره خدا و پیغمبر و قرآن و برخی از مقدسات یا مفاهیم دینی بر زبان میآورند. این تعبیرها در ادبیات عامه مردمان ماوراءالنهر، یا همان ورارودان، بالغ بر صدها مورد میشود. فقهای حنفی آن نواحی از دیرباز نسبت به این موارد حساس بوده و ضمن مکتوبات و رسائلی، درباره کفر بودن یا نبودن این جملات و پیامدهای آن بحث کردهاند. حساسیت آنان سبب شده است تا این عبارات به دست ما برسد. متون یادشده، صرفنظر از ارزش دینی، برای زبان و ادبیات فارسی قرن پنجم و بعد از آن ارزشمند است. در این کتاب بخشهایی از این متون، که ارزش زبانشناسی هم دارد، تقدیم خواهد شد.