« کتاب هیچکاک فلسفی »، قرائتی از شاهکار آلفرد هیچکاک در سال 1958، سرگیجه است. با این حال، این کتابی است از رابرت بی پیپین، یکی از نافذترین و خلاق ترین فیلسوفان ما، و از این رو بسیار جذاب است. حتی زمانی که پیپین خوانشهای دقیقی از هر صحنه در فیلم و داستان وسواس و فانتزی آن ارائه میکند، به طور گستردهتری به دنیای مدرنی که در فیلمهای هیچکاک به تصویر کشیده شده است بازتاب میکند. پیپین به ما نشان میدهد که شخصیتهای هیچکاک به طور مکرر با مشکلات و خطراتی روبرو میشوند که ریشه در شکست عمومی ما در درک خیلی خوب دیگران - یا حتی خودمان - یا استفاده موثر از چیزهای کمی که میفهمیم، دارد. سرگیجه با تقلیدها، فریبها و خیالپردازیهایش، مظهر مبارزهای عمومی و مشترک برای درک متقابل در دنیای اجتماعی متاخر مدرن با وابستگیهای پیچیدهتر است. پیپین استدلال میکند که با درمان این مشکل از طریق یک روایت داستانی فیلمبرداری شده، نه گفتمانی، هیچکاک میتواند به ما کمک کند سوء تفاهم و خودفریبی سیستماتیک و عمیق متقابل را که در تلاش برای ایجاد دانش لازم برای عشق، در معرض آن قرار میدهیم، ببینیم. اعتماد، و تعهد، و زندگی در چنین حالت ناآگاهی چه می تواند باشد. این کتاب کاوشی جسورانه و درخشان در یکی از تحسینبرانگیزترین آثار سینما، هیچکاک فلسفی، فیلسوفان و سینمافیلها را به درک جدیدی از سرگیجه و معانی آن سوق خواهد داد.