کتاب رباعیات پسوآ Poems of Fernando Pessoa

در پایان روزی طولانی، همه‌جا بی‌ثمر تاریک می‌شود. / حتی امیدی که در دل داری، / باری… زندگی گدای مستی است / که گاهی رو به سایۀ خویش دست دراز می‌کند. ما با هستی می­خوابیم. این جرم عظیمی است، / آن هم در بی‌نظمی‌ای که ما را مقید می‌کند. / انسان تلاقی رویا و مستی است، / و پوچی که از این نسل به نسل بعد پیش می‌رود. لذت به دنبال درد است و لذت به دنبال درد. / خوب است شرابی که می‌نوشیم، اینجا محفلی است، / خوب است شرابی که می‌نوشیم، اینجا درد است. / و همین است که از «شراب» چیزی نمی‌ماند.