اویگن برتولت فریدریش برشت نمایشنامه نویس، کارگردان تئاتر و شاعر آلمانی با گرایش های مارکسیستی بود. برتولت برشت را بیشتر به عنوان برجسته ترین نمایشنامه نویس تئاتر روایی (که نقطه مقابل تئاتر دراماتیک است)، و به خاطر نمایشنامه های مشهورش می شناسند. اما برتولت برشت گذشته از این که نمایشنامه نویسی موفّق و کارگردانی بزرگ بود، شاعری خوش قریحه نیز بود و شعرها، ترانه ها و تصنیف های پرمعنا و دل انگیز بسیاری سرود. وی همچنین با ابداع سبک فاصله گذاری در تئاتر، انقلابی بزرگ را در زمینهٔ هنرهای نمایشی به پا کرد. برشت در طول زندگی خود صدها شعر سرود. او شعر سرودن را از کودکی خود شروع کرد و اولین شعرهای او در سال 1914 منتشر شد. شعرهای او تحت تأثیر تصنیف های محلی ، شعرهای فرانسه و شعرهای ریمبو و ویلون قرار داشت. آخرین مجموعه ی شعر جدید برشت در سال 1939 منتشر شد. اشعار او نیز مانند نمایشنامه ها و داستان هایش تم سیاسی داشته و رگه های مارکسیستی در اکثر آنها به چشم می خورد. کتاب گزیده اشعار برتولت برشت، بهترین اشعار این هنرمند بزرگ را انتخاب کرده و در خود جای داده است. این اشعار توسط علی عبداللهی گزینش و ترجمه شده اند. کتاب گزیده اشعار برتولت برشت را انتشارات گل آذین منتشر کرده است. "عشق به چه کار ما می آید؟ چه کمکی عشق به ما کرده است؟ در برابر بی کاری در برابر هیتلر در برابر جنگ اخیر یا دیروز و امروز در برابر هراس های نو به نو و باران بمب ها؟ چه از دست اش برمی آید برابر هر آن چه ویران مان می کند هیچ: عشق به ما خیانت کرده است به چه کارمان می آید عشق؟ عشق را با ما چه کار؟ چه کمکی؟ به عشق رسانده ایم ما؟ در برابر بی کاری در برابر هیتلر در برابر جنگ اخیر یا دیروز و امروز در برابر هراس های نو به نو و باران بمب ها؟ از ما چه کمکی بر می آید برابر همه آن چه ویران اش می کند؟ هیچ : ما به عشق خیانت کرده ایم."