کتاب درختی که هزار جور میوه می داد Derakhti ke Hezar joor Mive Midad

هر کتاب خاطره‌ای زمان و زمانه‌ای را به تصویر می‌کشد که سال‌ها با خوانندهٔ آن فاصله دارد. این آثار در عین آموزنده و سرگرم‌کننده بودن فرهنگ را چونان گنجی منتقل و از این راه به یکپارچگی و قوام ملی کمک می‌کنند. «تاریخ شفاهی یکصد سال تئاتر کودک و نوجوان در ایران» تئاتر را در گستره‌ای به بزرگی ایران فرهنگی در درازای سدهٔ اخیر و از چشم مخاطب کودک و نوجوان می‌نگرد. یکی از خانواده‌های تأثیرگذار بر این مخاطبان و بر گسترش آموزش در ایران خانوادهٔݢݣ باغچه‌بان است. شادروان جبار باغچه‌بان پیش از همه به اهمیت تئاتر در رشد و بالندگی کودکان و نوجوانان پی برده بود، پس او راهی را آغاز کرد که بعدها دیگران از جمله پروانه، دخترش، ادامه دادند‌. این کتاب روایتی از زندگی پروانه باغچه‌بان و تلاش او و خانواده‌اش در خدمت به فرهنگ ایران است.