دیوید راش نمایشنامه نویسان مبتدی را در اولین پیش نویس یک نمایشنامه و عمیقا در فرآیند بازبینی می برد. راش با تکیه بر نمونه هایی از آثار کلاسیکی مانند اتللو و باغ وحش شیشه ای، مدل های دقیقی را برای نویسندگان ارائه می دهد تا آثار خود را از نظر نقاط ضعف ارزیابی کنند و بر توسعه عمیق نمایشنامه های خود تمرکز کنند. راش نویسندگان را تشویق می کند که مطمئن شوند نمایشنامه هایشان واضح و متمرکز است. او نشان میدهد که چگونه میتوان نمایشنامهها را بهطور چشمگیری متقاعدکننده نگه داشت و راههایی برای جلوگیری از اشتباهات رایجی که آنها را کسلکننده، گیجکننده یا بیاثر میکند، پیشنهاد میکند. او سپس جوهر بازنگری سنتی را به پرسشهای کلیدی تقطیر میکند و ابزارها، اصطلاحات و استراتژیهایی که اغلب نادیده گرفته میشوند را مورد بحث قرار میدهد که فراتر از روشهای تعیینشده ارزیابی هستند. نویسنده راش، معلم نمایشنامه نویسی دانشگاه و نویسنده چندین نمایشنامه تولید شده، کتاب درسی استادانه ای را برای نمایشنامه نویسان خلق کرده است. عنوان فرعی به نمایشنامه نویسان مبتدی اشاره دارد، اما کتاب افزوده ارزشمندی به کتابخانه هر کسی است که قصد نوشتن نمایشنامه را دارد - حتی برای کسانی که قبلا آن را انجام داده اند.. راش بر نمایشهای صحنهای با ساختار متعارف تمرکز دارد. او توضیح می دهد که هنر نمایشنامه نویسی برای تئاتر به هیچ وجه شبیه به هنر نوشتن فیلمنامه یا رمان نیست. همانطور که او اشاره میکند، بسیاری از نمایشنامهنویسان تازهکار تلاش میکنند تا از جهتهای صحنه برای پر کردن شکاف بین آنچه در یک تئاتر ممکن است و پانوراماهای باشکوهی که یک صفحه فیلم را پر میکنند، استفاده کنند. او به خوانندگانش میگوید: «مخاطبان فقط میتوانند آنچه را که میتوانند ببینند یا بشنوند درک کنند.»