از طرفی، در دنیای پر حادثه امروزی، راه گریزی از تنش نیست. بلکه هنر انسانها در کنار آمدن و مقابله بههنجار و بههنگام با این تنشهای روزافزون است. بدیهی است که برای فائق آمدن بر این تنشها، داروها، نقش پیشگیرانه چندان شناخته شدهای ندارند. براساس ملاکهای راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی برای تعریف عوامل روانشناختی موثر بر بیماری طبی یا بیماریهای روان تنی، وجود بیماری طبی یا فیزیکی، همراه با عوامل روانشناختی تأثیرگذار از طریق سیر بیماری (تأثیر در پیدایش، تشدید، تاخیر در بهبودی با ارتباط زمانی نزدیک)، یا تداخل در درمان بیماری طبی یا ایجاد خطرات بهداشتی اضافی برای فرد و یا با واکنش های فیزیولوژیک وابسته به استرس بیان شده است. بهعبارت دیگر عوامل روانشناختی سبب بروز، تشدید یا بروز بیماری جسمی خاصی میشوند. اما امروزه کمتر موردی از اختلال در نظام سلامتی یا بیماری را میتوان پیدا کرد که در بروز، تشدید، سیر بیماری، پاسخ مطلوب درمانی یا بازگشت به حالت نشاط و سلامت کامل آن، نقش استرس شناخته شده نباشد. بههمین علت سازمان جهانی بهداشت، برای جهان بشریت حداقل تا دو دهه آینده، اختلالات و بیماریهای ناشی از استرس را فزاینده و نگرانکننده محاسبه میکند.