اصول تربیتی، از عوامل موثر در شکلگیری شخصیت افراد است. کسب عوامل مهم تربیتی در کودکی، مانند خودسازی و اعتماد به نفس، باعث موفقیت فرد در جوانی میشود. خانواده، وسایل ارتباط جمعی و محیط آموزشی، مهمترین عوامل تربیت و شکلگیری شخصیت فرد میباشند. در این میان والدین، بیش از هر نهاد دیگری، در تربیت کودکان تأثیر دارند. تنبیه، تحقیر و ترساندن، از عوامل مضر در روند تربیت و خوشرویی، تشویق، خنده و خوش بینی از عوامل مفید در روند تربیت میباشند. تعلیم و تربیت تا سن سیزده سالگی بدون مشاوره انجام میشود، اما با رسیدن به دوره نوجوانی و جوانی، نیاز به مشاور، حتمی است. در دوران بلوغ، فرد گوشه گیر و حساس میشود و سوالهای بسیاری در ذهنش نقش میبندد. او میخواهد راه را خودش انتخاب کند. به رسمیت شناختن نوجوان و راه انتخابی او توسط والدین در مرزی منطقی، باعث ادامه رابطه نوجوان با والدینش میشود. مشاوره والدین با نوجوان، باید سنجیده و متناسب با مرحله تربیتی آغاز باشد تا باعث عصبانیت و بی اعتنایی او نشود. نگارنده در کتاب حاضر به منظور تبیین مبانی و اصول تعلیم و تربیت به بررسی موضوعاتی از قبیل عوامل تربیتی، ویژگیهای نوجوانان، عوامل بیرونی موثر در تربیت، و نحوه برخورد والدین با مشکلات فرزندان در دوران مختلف پرداخته است.