چگونه می توان اباحه گرایانه و با نفی ظرفیت ها و قابلیت های خدا بنیاد انسانی از مسئولیت و شدن انسان سخن به میان آورد؟ با غایت زدایی و خدا زدایی، ذات گرایی و در نتیجه، توجه به حقوق و نیازهای واقعی انسان فرو می پاشد و در بهترین حالت نیاز به خواسته تقلیل می یابد. خواسته هایی که می تواند بیگانه با نیازهای واقعی بوده و توسط صاحبان قدرت خط و ربط داده شود، اتفاقی که در جهان غرب با ظهور هیچ انگاری متأثر از ذات گرایی تقلیل گرایانه و اومانیستی خدا و غایت زدا صورت گرفت. با سه گانۀ خدا، ذات و غایت است که غایت نهایی حیات اخلاقی و معنوی، ایمن و صلح آمیز مثبت، از مسیر توجه به نیازهای ذاتی آزادی و عدالت و در پرتو خدای قابلیت ساز، معنادار و با اندیشه و عمل انسانی محقق می شود.