ساختمان یک سرمایه ملی است و عدم کنترلهای لازم پس از ساخت آن، خسارتهای جبران ناپذیری بر اقتصاد هر کشور بر جای میگذارد. اجزای ساختمان شامل بخشهای معماری، سازه، تاسیسات برقی و تاسیسات مکانیکی در طول عمر مفید خود ، بر اثر عوامل ناشی از شرایط جوی و خطرات طبیعی مانند زلزله، سیل و طوفان، قصور در نگهداری، بهرهبرداری نامناسب، عدم کنترل و بازرسیهای ادواری از شرایط بهرهبرداری تاسیسات برقی و مکانیکی و پایداری قطعات نما و سایر اجزای الحاقی ساختمان، عدم کنترل شرایط پی، خاک زیر شالوده و دیوارهای بناهایی که در مجاورت ساختمانهای در حال ساخت یا تجدید بنا هستند، ممکن است دچار فرسودگی زودرس و از دست دادن عملکرد صحیح خود از نظر ایمنی و بهداشت شوند. از این رو برای نگهداری از ساختمان و اجزای آن نیاز به تدوین و ترویج ضوابط و مقرراتی است تا بر اساس آن ، اشخاص ذیصلاحی که در این مبحث تعیین شدهاند، بتوانند عملکرد صحیح ساختمان را در طول عمر مفید آن کنترل نموده و در صورت نیاز اقدام به تعمیر یا تقویت اجزای آسیبدیده نمایند. این مجموعه ویرایش اول مبحث بیست و دوم مقررات ملی ساختمان با عنوان “مراقبت و نگهداری از ساختمانها” است و هدف آن ارائه حداقل ضوابط و مقرراتی است که با رعایت آنها شرایط ایمنی، قابلیت بهرهبرداری مناسب، بهداشت، آسایش ساکنین، بهرهدهی مناسب و پایایی ساختمانهای موضوع این مبحث فراهم میشود.