از دیرباز تاکنون زنان اصلیترین مبارزان تحقق انقلاب جنسی بودهاند. بر کسی پوشیده نیست که انقلاب جنسی با وعدههای وسوسهانگیز، آنان را در این مسیر مصمم ساخت و شیفتۀ این شعار کرد: «من مالک تن خویشم»؛ شعاری که زنان سر دادند تا بگویند نمیخواهند خانهداری و بچهداری را اولویت نخست زندگیشان بدانند، بلکه میخواهند خودشان دربارۀ باردارشدن تصمیم بگیرند؛ بیآنکه سرزنش شوند، هر پوششی را که دوست دارند، انتخاب کنند؛ بدون هیچ قیدوبندی با هر کسی که اراده میکنند، رابطۀ جنسی برقرار کنند و البته از فرصتهای شغلی برابر با مردان بهرهمند شوند. توجهبرانگیز آن است که امروز با گذشت بیش از پنجاه سال، زنان به تمامی خواستههایشان رسیدهاند؛ اما مطالعات نشان میدهد، نسل زنان بعد از انقلاب جنسی بسیار غمزده و ناراضیتر از نسل قبلی هستند و پس از دههها تحقیق و مطالعه برای غرب سخت است به این حقیقت اعتراف کند که خسارت تحقق انقلاب جنسی بسیار سنگینتر از دستاوردهای آن بوده است.