نویسنده در این کتاب به بررسی مردمشناختی سینمای جنگ در ایران پرداخته است. در این رهگذر وی سه فیلم «از کرخه تا راین»، «بوی پیراهن یوسف» و «آژانس شیشهای» ساخته «ابراهیم حاتمیکیا» را مورد مطالعه قرار داده است. بدین ترتیب پس از ارائه اطلاعاتی درباره تاریخ سینمای جهان و ایران و نیز معرفی انواع سینما و شرح تاریخ سینمای جنگ در جهان و ایران به نقد سه فیلم معرفی شده پرداخته، سپس با مطرح ساختن شاخصهای موجود در این سه فیلم (اعتقادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، فردی و گروهی) ضمن تحریر خلاصهای از فیلم، میزان هر یک از شاخصها را در هر فیلم بررسی کرده است. در پایان نیز یک نتیجهگیری کلی از مباحث کتاب ارائه شده است.