کتاب تکنیک های صندلی خالی در روان درمانی Transformational Chairwork

تکنیک های صندلی خالی در روان درمانی: استفاده از گفتگوهای روان درمانی در عمل بالینی نمایشی از هنر و علم کار صندلی است. همچنین کتابچه راهنمای عملی برای استفاده موثر از روش صندلی خالی با طیف وسیعی از مشکلات بالینی است. تکنیک صندلی خالیکه در ابتدا توسط دکتر جیکوب مورنو در دهه 1950 ایجاد شد و سپس توسط دکتر فریتز پرلز در دهه 1960 توسعه یافت، توسط درمانگران از دیدگاه های شناختی، رفتاری، وجودی، یونگی، تجربی، روان پویشی و یکپارچه پذیرفته شد و مورد بازبینی قرار گرفت. کار صندلی تحول آفرین بر اساس این میراث غنی و خلاقانه است و مدلی ارائه می دهد که هم یکپارچه و هم فرانظری است. این کتاب پزشکان را با استراتژی‌های گفتگوی ضروری آشنا می‌کند و آنها را برای ایجاد برخوردهای درمانی و اجرای مجدد توانمند می‌سازد. مداخلات صندلی خالی می تواند به طور گسترده در راستای گفتگوهای بیرونی و داخلی سازماندهی شود. گفت‌وگوهای بیرونی می‌توانند برای کمک به بیماران در کنار غم و اندوه کار کنند، سوء استفاده و آسیب‌های بین فردی درمان کنند، روابط دشوار را مدیریت کنند، و کمک کند تا بیماران صدای قاطعانه خود را توسعه دهند و تقویت کنند. دیالوگ های درونی به نوبه خود بر حل تعارضات درونی، مبارزه با تأثیر منفی منتقد درونی و تجربه نفرت از خود، کار با رویاها و کابوس ها، و گسترش خود از طریق کار قطبی تمرکز می کنند. این کتاب با استفاده از استراتژی‌های داخلی و خارجی، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه صندلی خالی می‌تواند مداخله‌ای قدرتمند در هنگام کار با اعتیاد، ستم اجتماعی، مسائل پزشکی و روان‌پریشی باشند. این کار از طریق استفاده از نمونه‌های بالینی و متن‌های قانع‌کننده که قابل خواندن، مطالعه و اجرا هستند، انجام می‌شود. تاکید اصلی این تکنیک این است که به بیماران کمک می کند هر یک از صدای خود را تا حد امکان مشخص و قوی بیان کنند. این کتاب با مروری بر تکنیک عمیق‌سازی به پایان می‌رسد - استراتژی‌هایی که درمانگران می‌توانند برای کمک به تسهیل وضوح و مالکیت وجودی استفاده کنند.