کتاب آوای خوش هزار Avaye Khosh-e Hezar

«آوای خوش هزار» مجموعۀ یادداشت ها، مصاحبه ها، سروده ها و مقالاتی است که به بهانۀ پاسداشت سه دهه فعالیت هنری استاد کوروش اسدپور، خنیاگر نامی قوم لر، گرد هم آمده اند. در این مجموعه، برای جلوگیری از ابتذال و سطحی نگری در مطالب و موضوعات، سعی شده است به واسطۀ هنرمندان و اندیشمندان و پژوهشگران ذی صلاح، آثار استاد اسد پور، از جهات مختلف مورد مداقه و نقد قرار گیرند تا کتاب هم تا حدی صبغۀ علمی به خود بگیرد و هم پاسخ هایی دست کم اجمالی به پرسش های متداول حوزۀ هنر موسیقی محلی (بختیاری و بویراحمدی) بدهد. - فصل اول را «یادها» نام نهادیم که مربوط است به خاطرات و یادداشت هایی که وزنۀ خاطره در آن ها از سایر جنبه ها قوی تر است. - فصل دوم که مزین است به نام «دمی با شاعران»، مجموعۀ چند قطعه شعر از چند شاعر است که در وصف آثار و احوال استاد ما سروده شده اند. - فصل سوم، اختصاص یافته به «دو گفت وشنود»، با دو تن از استادان آهنگ ساز و نوازنده؛ ابتدا پرسش و پاسخ هایی راجع به جامعه شناسی موسیقی ردوبدل می شود و سپس به نقد و بررسی صدا و آثار استاد اسد پور می پردازیم. - فصل چهارم، فصل «نقد و نظر» است؛ در این فصل آثار استاد اسد پور نقد و بررسی می شود و علمی ترین و درعین حال حجیم ترین فصل کتاب را تشکیل می دهد. - فصل پنجم، حاوی «چند مقاله» و یادداشت است که با حوزۀ فعالیت استاد و محور ارج نامه هماهنگی دارد؛ موسیقی بومی، ترانه های محلی و فولکلور. در ضمن همین فصل، نتوانستیم از آوردن دو مقاله-یکی از بلابارتوک مجار و دیگری شادروان محمود خوشنام-درگذریم که بسیار خواندنی و آموزشی اند و تنها اقتباس ما در این کتاب از مراجع غیرمستقیم، همین دو مقاله است. - در فصل ششم، «بازتاب» فعالیت های هنری استاد را با تصاویری در مجلات، مطبوعات و خبرگزاری ها انعکاس داده ایم. به طورکلی، تأثیر یک هنر، مادامی معلوم می شود که، با بازتاب ها و واکنش هایی همراه باشد. هنر خنثی، طبعا بازتابی هم در جامعه و رسانه پیدا نمی کند. - فصل هفتم، دربردارندۀ «تصاویر» ی است از چند پوستر کنسرت، جلد کاست، لوح سپاس و همچنین استاد در کنار هنرمندان دیگر. - در فصل هشتم، «کارنامۀ علمی، هنری و اجرایی نویسندگان کتاب» آمده است.