أبو بکر محمد بن عبد الملک بن محمد بن طفیل القیسی الأندلسی(۱۱۰۵-۱۱۸۵م) متولد شهر (وادی آتش) واقع در اندلس اسپانیا که امروزه کادیکس میخوانند. همه چیز دان و وزیر عرب اندلسی بود ابن طفیل شاعر نیز بود هرچند مرتبهٔ شعری او متوسط میبود. برخی اشعارش در المعجب به نقل از یحیی فرزند او آورده شدهاست و نیز گرین گامس در مجله معهمدالدراسات الاسلامیه فی مدرید در شمارهٔ اولش یک قصیدهٔ سیاسی از ابن طفیل منتشر کردهاست. ابن طفیل در طب نیز تألیفاتی را دارا میباشد لسان الدین ابن خطیب عنوان میکند که ابن طفیل در زمینه علم طب کتابی دومجلدی را تألیف کرد. ابن ابی اصیبعه نیز عنوان میکند که ابن رشد کتابی به نام مراجعات و مباحث بین ابی بکربن الطفیل و بین ابن رشد فی رسمه للدواء فی کتابه الموسوم بالکلیات « «طبقات الطباء»» را دارد و نیز ابن خطیب در مرکز الاحاطه عنوان میکند که ابن طفیل در طب دارای ارجوزه میباشد. شهرت ابن طفیل بیشتر به دلیل کتاب فلسفیش به نام حی بن یقظان میباشد که در اوضاع و احوالی که گفته شد نوشته شد. در این کتاب بعد از بیان یک مقدمه که نشات فلسفه در غرب اسلامی را بیان میکند، به بیان فلسفهٔ نوافلاطونی خود در مقام یک افسانه میپردازد.رساله حی بن یقظان مهمترین اثریست که اندیشههای ابن طفیل را میتوان درآن یافت. کوکونن در این گزارش تأمل برانگیز و مختصر به بررسی زندگی و اندیشه ابن طفیل می پردازد و تأثیر و میراث حی بن یقظان، عاشقانه معروف فلسفی ابن طفیل را ارزیابی می کند. حی ابن یقضان در اروپای مدرن اوایل به اثری محبوب و غالبا کپی شده تبدیل شد. از آن زمان تاکنون جایگاهی را به عنوان یکی از بهترین آثار خوانده شده در تمام ادبیات عرب به دست آورده است، تا حدی به دلیل ویژگی های ادبی برجسته اش، تا حدی به این دلیل که مقدمه ای ایده آل برای مضامین و مشغله های فلسفه کلاسیک عربی فراهم می کند. این مطالعه، حی را در بافت تاریخی و فلسفی خود قرار می دهد و تصویری زنده از جهان را آن گونه که ابن طفیل می دید و می خواست دیده شود، ترسیم می کند.