میرزا فتحعلی آخوندزاده (آخوندوف) نمایشنامهنویس و آزادیخواه ایرانی دورهٔ قاجار بود. او را بنیانگذار ادبیات نو در ایران،نخستین نمایشنامهنویس ایرانی، پیشرو فن نمایشنویسی اروپایی در آسیا و از پیشگامان جنبش ترقیخواهی و ناسیونالیسم ایرانی میدانند. اندیشههای او بر اندیشمندان جنبش مشروطیت ایران از جمله میرزا آقاخان کرمانی، میرزا ملکمخان، عبدالرحیم طالبوف، میرزا آقا تبریزی و دیگران بسیار تأثیر گذاشت. آخوندزاده طرفدار تغییر الفبا بود. آخوندزاده در تفلیس با فن نمایش و نمایشنامهنویسی آشنا شد و خود به نوشتن نمایشنامههای اجتماعی و انتقادی پرداخت. آثار او اغلب به زبان ترکی آذربایجانی است که گاه به شعرهای فارسی مزین میشد. برخی از آثارش به روسی و فارسی ترجمه شدند. و پرمایه ترین اثر آن یعنی مکتوبات به زبان فارسی نگارش شده است نمایشنامه تمثیلات او با مهارت به انتقاد از اخلاق و عادات مردم قفقاز و آذربایجان میپردازد. وی مرثیه شرق در رثای مرگ پوشکین را در سال ۱۸۳۷ میلادی سرودهاست. ی مشروطه را با مفهوم غربی آن بررسی میکند، که با شرایط سیاسی، فرهنگی و اجتماعی جامعهٔ آن روز ایران هماهنگ نبود و از سوی نوگرایان مصلحت گرایی مانند میرزا ملکم خان به نقد کشیده شد که با مذهب ملتهای قفقاز، عثمانی و ایران کار نداشته باشد و اندیشههایش را در لفافه دین عرضه کند، اما وی توجهی به این مسئله نداشت و جنبههای ضداسلامی مشروطه غربی را به شیوهٔ بسیار آزاد و روشن بیان میکرد. از مهمترین اندیشههای سیاسی وی، مطالبی در مورد آزادی، ناسیونالیسم و قانونگذاری میباشد. در بررسی آراء و اندیشههای سیاسی وی باید به این نکته توجه داشت که این مسائل را در زمانی بیان میکرد که دورهٔ نفرت زای تفتیش عقاید بود؛ و نکوهشهای فتحعلی آخوندزاده نه فقط به ایران بلکه به تزاران روس نیز بودهاست. در این کتاب مجموعه ای از مقالات این نویسنده آورده شده است.