«چون من در این دیار...» را از حافظ به وام گرفتیم برای عنوان جشن نامه دکتر رضا انزابی نژاد، آموزگار پژوهنده ای که از آذربایجان برخاست و تا خراسان را در نوردید تا در این سرزمین اهورایی چراغداری کند با جهانی یکرنگی و یکدلی و مهرآوری، نه یک سال و دو سال که ده ها سال، نه در یک جا و دو جا، که در چندین شهر از تبریز و گناباد و نیشابور گرفته تا تهران و مشهد. یکدلی و یکرنگی با کار را باید از شاگردانش پرسید که از دبستان تا دانشگاه پای درسش نشسته اند؛ و یا در آثار روشنگرش باید دید که خوانندگان بسیار داشته است، از تصحیح و ترجمه و تألیف. این دفتر می خواهد گواهی باشد بر سپاسگزاری این قطب علمی و نیز گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی از استاد انزابی نژاد که در بارورترین سال های عمرش از همکاری علمی وی برخوردار بوده است، با طیف گسترده ای از دانشجویان و همکاران، و البته که دوستان و دوستارانش، به ویژه گروهی که رشحات قلمشان برگ های این دفتر را گرانبار کرده است که اگر این مجموعه در عالم کتاب وزنی و در چشم و دل استاد انزابی نژاد قدر و قیمتی داشته باشد، بی تردید به اعتبار قلم و همت این نویسندگان خواهد بود، که دوستی و احترام بی شائبه را از قلم خود جاری کرده اند.