این کتاب درسی به بررسی تعامل، تعامل، دوگانگی، تضاد و شخصیت در آثار گئورگ زیمل می پردازد. این مضامین، که زیمل را بنیانگذار جامعه شناسی رابطه ای ساخت، در پرتو روابط صمیمی به طور منحصر به فردی ارائه می شوند. به عقیده زیمل، روابط صمیمی به جای فردی، لایه اساسی فرهنگ انسانی را تشکیل می دهد. زیمل با ربط دادن حقایق عینی اجتماعی به تجربه ذهنی، راه جدیدی برای درک زندگی بشر در اوایل قرن بیستم گشود. این کتاب با استفاده از تئوری متقابل زیمل، از روشی مبتکرانه برای تفسیر پیروی می کند و چشم انداز کمی از تجربه زیسته را ارائه می دهد. این کتاب اندیشه های زیمل را از منظر فلسفه و جامعه شناسی هرمنوتیک مدرن تحلیل می کند. فلمان به طور ماهرانه زمینه تاریخی مفاهیم زیمل و تأثیر آن بر دیگر جامعه شناسان و فیلسوفان به ویژه در آلمان را ارائه می دهد.