"آنتونیو نگری"، یکی از برجسته ترین محققان جهان پیرامون "باروخ اسپینوزا" و میراث دار معاصر وی، در کتاب "اسپینوزا و ما" توضیحی مستقیم از استدلال های مفصل این فیلسوف و شرح قانع کننده ای از علت محبوب بودن وی تا به امروز ارائه می دهد. "نگری" در پاسخ به علاقه ی دوباره ی مردم به اندیشه ی "اسپینوزا" و کاربرد بالقوه ی آن در مسائل جهانی معاصر، ارزش ویژه ی متفکر را در سیاست، فلسفه و رشته های مرتبط نشان می دهد. "آنتونیو نگری" از درک خود از فیلسوف به عنوان یک فرد پسامدرنیست اولیه یا متفکری که اکنون با ظهور پست مدرن در حال معاصر شدن است، دفاع می کند. او نظریه های اسپینوزا را با گرایش های اخیر فلسفه ی سیاسی، به ویژه ارتباط مجدد با "الهیات سیاسی" کارل اشمیت و تاریخ فلسفه، از جمله این استدلال که اسپینوزا متعلق به ایده ی "روشنگری رادیکال" است، پیوند می دهد. "نگری" با قرار دادن "اسپینوزا" به عنوان یک روشنفکر انقلابی معاصر، انتقادات متفکران قرن بیستم را که توسط ژاک دریدا ، آلن بدیو و جورجیو آگامبن مطرح می شود، مورد توجه قرار داده و عملا آنها را شکست می دهد. اگر از طرفداران کارهای "آنتونیو نگری" در بحث مارکسیسم خودمختار و دموکراسی رادیکال یا همکاری مشترک او با مایکل هارد هستید، حداقل خواندن چندین مقاله از کتاب "اسپینوزا و ما" اکیدا به شما توصیه می شود. نقش "اسپینوزا" و انبوه اندیشه ی "آنتونیو نگری" در قلمروی کتاب "اسپینوزا و ما" به طور کامل روشن نیست و در هاله ای از ابهام قرار دارد، اما اصل عقاید وی در این زمینه، در این مه انبوه به زیبایی هرچه تمام تر می درخشد.