«هنرمندان راستینی مثل لطفی نیازی به تمجیدهای از سر ادای وظیفه ندارند؛ نه در زندگی و نه پس از آن. آنان متکی به استقبال مردماند و البته، اگر از سر مهری واقعی باشد، بینیاز از تکریم و مهرورزی دولتیان هم نیستند. لطفی در بودنش هزارانهزار بار تکریم و تمجید و تحسین شده است. چه بزرگداشتی باشکوهتر از این؟ هر آه برخاسته از سینۀ آن شنوندۀ ناشناس زابلی که به نوای تارش گوش سپرده بود تکریم لطفی بود؛ هر اشک جاریشده از چشمان آن شنوندۀ ناشناس بابلی که به نواختهای از نواختههایش گوش سپرده بود، تحسین او بود و هر شوری که در دل تکتک میلیونها ایرانی شنوندۀ «سپیده» ایجاد میشد، نشانی از تمجید از سر خلوص و ارادت به استاد موسیقیشان داشت». کتاب پهلوان تار گردآوری مجموعهمقالاتی است که در سالهای مختلف توسط ارشد تهماسبی دربارۀ محمدرضا لطفی نوشته شده است همراهبا مقالۀ قدیمی دیگری با عنوان «دفاعیهای از موسیقی ایرانی» که متن سخنرانی مولف است در دانشگاه شریف که بنا بر باور او مضمون مطالبش نزدیک و همسو با افکار لطفی دربارۀ موسیقی است.