کتاب ز تاب جعد مشکینش Ze Tabe Jaade Meshkinash

ز تاب جعد مشکینش نوشته داوود اسپرهم، خوانشی معناشناسانه از غزل نخست دیوان حافظ شیرازی است. غزل نخست دیوان حافظ بیانیه‌ای جمع و جور از سلوک شخصی، وجودی و زیبایی‌شناسانۀ خاص این شاعر بزرگ است که جزئیات آن در متن مجموعۀ غزلیاتش نمود دارد. سلوک شخصی خواجه حافظ شیرازی نوعی از سلوک فکری، حالی و زیبایی‌شناسی است که با سنت‌های پیشین خود تفاوتی چشمگیر دارد. این سلوک نه مبتنی بر آموزه‌های خانقاهی و نه مبتنی بر آموزه‌های پیچیده در هزارتوی اندیشه‌های فلسفی و نه بر اساس اخلاق رسمی و آداب رایج و نه محدودۀ فقه و سنت آلوده‌شده به ریای عصر او است، بلکه مبتنی بر روشی است که راهنمایی «پیر مغان» کلمۀ کلیدی و راز اصلی اوست. پیر حافظ نه عارف است نه صوفی، نه فیلسوف است و نه متکلم، نه فقیه است و نه قاری قرآن، پیر او پیر مغان است. پس از تفسیر و شرح غزل نخست حافظ، در پیوست کتاب نویسنده به زندگی‌نامۀ حافظ در دورۀ سلاطین مختلف و معرفی ممدوحان این شاعر پرداخته است.