از میــان شــاعران و عارفانــی کــه پــس از مولــوی بــه عرصــۀ وجــود پــا نهادهانــد، نخســتین کســی کــه جــرأت کــرد در شــعر تعلیمــی صوفیانــه، شــیوۀ مثنــوی وی را سرمشــقی بــرای خــود ســازد، فرزنــد ارشــدش، بهاءالدیــن محمد، مشــهور بــه سـلطان ولد بـود. پس از او، احمـد رومـی از معاصـران سـلطانولد، پـارهای از آرا و اندیشـههای عرفانـی را بـا ابیـات مثنـوی در منظومـە دقایقالحقایــق کــه آن را در ۸۰ فصــل و بــه ســال ۷۲۰ هجــری ســروده اســت، تسـنید میکنـد. ایـن اثـر بـه علت قـرب زمانـی آن بـا دورۀ حیـات مولـوی، یکـی از منابـع اصیـل در شـناخت مولاناسـت. ایــن شــیخ احمــد رومــی اثــر دیگــری بــه نــام دقایقالطریــق، بــه همیــن ســبک و سـیاق دارد؛ کـه آن را پنـج سـال پـس از کتـاب پیشـین، سـروده اسـت. او عـلاوه بـر اســتفاده از آیــات و احادیــث، پــارهای از داســتانهای مثنــوی را در اثــر خــود آورده اســت. ایــن کتــاب در ســال ۱۳۷۸خورشــیدی، در انتشــارات روزنــه و بــا تصحیــح محسـن کیانـی بـه چـاپ رسـیده اسـت. عبدالحسـین زرینکـوب کتابهـای احمـد رومــی را بهدرســتی، تقریــر و تفســیر مثنویهــای ولـــدی دانســته اســت و ایــن آثـــار را ماننـــد آثـــار ولـــد، متضمن لطایــف و اســرار بدیــع قابــل ملاحظــهای نمیدانــد.