استادنصرالله امامی، همان جوان نوزده سالهی آبادانی است که در سال۱۳۴۷ شمسی کنار قفسههای مخزن نفیس کتابخانه ملی، مجلس شورا ودانشگاه تهران ساعتها مینشست و از روی نسخههای خطی که برای پژوهشهای تاریخ ادبی دکتر ذبیح الله صفا کلمه به کلمه و سطر به سطر با دقت استنساخ میکرد و چهار دهه بعد پرچمدار زبان و ادبیات فارسی در جنوب غرب کشور شد. او بیش از چهار دهه از عمر گرانمایهی خویش را در پژوهش و آموزش در زبان و ادبیات فارسی گذراند. این کتاب به زندگی و تاثیر و آثار این استاد گرانقدر میپردازد. همچنین در ادامه کتاب اساتید بزرگ زبان و ادبیات فارسی هر یک مقالهای گرانبها به این کتاب اهدا کردهاند.