در این کتاب، ما سعی کردهایم تا بیانات تولستوی را با جان و دل بپذیریم و در حوزۀ کهولت سن و سلامت روان مسائل مهم را از موارد پیشپاافتاده جدا کنیم. با انجام این کار، دو مخاطب را در ذهن داشتیم: متخصصان بالینی امروزی و متخصصان بالینی آینده. گروه اول شامل پزشکانی است که در حال حاضر در محیطهای عملی کار میکنند اما میخواهند درمورد پیچیدگیهای کار با افراد مسن بیشتر بدانند. گروه دوم شامل دانشجویان رشتههایی است که با افراد مسن کار میکنند (مانند روانشناسی، مددکاری اجتماعی، مشاوره، پرستاری و روانپزشکی). هر دو گروه باید با مسائل مربوط به سالخوردگی روبهرو شوند که توسط میشل فیلیبرت ، فیلسوف فرانسوی، اختصارا بیان شده است: «دربارۀ پیری، چه میتوانیم بدانیم؟ با کهولت سن، چه باید کنیم؟» (فیلیبرت، 1979: 384). اینها همان مسائلی است که افراد مسن و اعضای خانوادهشان باید با آنها روبهرو شوند. بهنوعی، این سوالات دگرگونیافتۀ همان سوالاتی هستند که اغلب در محیطهای بالینی مطرح میشوند. بهتر است. (با افزایش سن، چه کنیم؟)