استدلال کتاب حاضر این است که خاورمیانه و، بهویژه دولتهای عرب آن، در مورد مسائلی چون مقاومت در برابر ایجاد فضای باز سیاسی، احترام به حقوق بشر و اقدامات دموکراتیک رسمی، منطقهایی استثنایی است. در این کتاب سعی براین است که درجۀ اعتبار این ادعا و دلایل این مقاومت منطقهای مورد بررسی قرار گیرد. اگر آخرین موج دموکراسی از اوایل تا اواسط دهۀ ۱۹۸۰ جریانی جهانی بوده، این موج، یا کاملا خاورمیانه را درنوردیده یا مقدماتاش در منطقه محیا شده است. اگرچه ظاهرا نوعی رضایتمندی از این موج دموکراسی جهانی وجود دارد، اما در خاورمیانه هنوز اقتدارگرایی مطلق حاکم است و نظامهای سیاسی غیر دموکراتیک گوناگونی با استحکامی خدشهناپذیر در مسند قدرتاند. حال با توجه به اینکه امروزه چراغ دموکراسی در بسیاری از کشورهای غیر دموکراتیک عرب خاورمیانه روشن شده و واقعیت سیاسی ملموس است، عوامل بازدارنده و نیز شتابزا در جهت نیل به این مقصود چیست؟ کتاب حاضر از منظر برجستهترین نظریهپردازان علوم سیاسی و جامعهشناسی سیاسی، موضوع را به دقت واکاوی و تبیین کرده است.