ادبیات اصیل کودک به عنوان آیینه ی تمام نمای مخاطب خود، هرگز از نمایاندن ویژگی های وی در مراحل مختلف رشد و موقعیت های گوناگون زندگی، غافل نبوده و از همین رو به منبعی دقیق برای پاسخگویی به پرسشها و نیازهای مختلف او تبدیل شده است. چه بسا مواقعی که والدین و مربیان اندیشمند نیز، راهکار برخورد صحیح را درمیان صفحات به ظاهر ساده و بچه گانه ی آن یافته اند. مفهوم قول و پایبندی به آن، یکی از موضوعاتی ست که همه ی بچه ها، دیر یا زود به درکش نائل می شوند. « آخ جون دیگه فهمیدم! » با زبانی ساده، به شرح همین مسئله پرداخته. در آغاز اثر، قهرمان دومین داستان تصویری از مجموعه ی « اندیشه های خوشمزه» با شادی و افتخار برای دوستش می گوید که این موضوع را فهمیده. خانم « لیدا طرزی »، نویسنده، بااستفاده از تکنیک گفتگو، تجربه ی شخصی او را بیان کرده است؛ تجربه ای تقریبا مشترک برای اغلب کودکانی که از شانس داشتن خواهر یا برادر کوچک برخوردارند. کتاب بازخوانی دفترخاطرات ست و از روز اول تا هفتم، مراحل روبه رو شدن قهرمان با تولد نوزاد جدید و احساسات متناقض خود و واکنش بزرگترها در آن را به نمایش درآمدهاست. خانم « ملیحه محمدی »، تصویرگر نیز به خوبی لحظات کلیدی را با متن همراه کرده. لجبازی و بدقولی قهرمان هرروز بیشتر شده و شکل های مختلفی را دربرگرفته. نقطه ی اوج داستان، حضور مهربان و دلگرم کننده ی پدر است که درفضایی آرام و با استفاده از ابزار داستان، کودک را به آسودگی می رساند. در صفحات باقیمانده ی اثر، خبری از رنگ های سرد و تیره و احساسات منفی نیست. شادی، بازی و خنده جای آنها را گرفته و صفحه ی آخر عنوانی امیدبخش دارد: « دوباره روز اول ». پدیدآورندگان « آخ جون دیگه فهمیدم! » موقعیت سخت ورود عضو جدید خانواده را به فرصتی شیرین تبدیل کرده و با نمایش مراحل طی شده توسط پسرک قهرمان، به سایر کودکانی که در شرایط مشابه قرار دارند، نشان میدهند که احساسات شان اعم از غم یا لجبازی و بهانه گیری غیرعادی نیست و همه چیز درست می شود. توصیف شاعرانه ی پدر از « قول » در داستانکی که وقت خواب تعریف می کند، تمام گره ها را باز می کند و با عینیت بخشیدن به مفهومی انتزاعی، کودک را به خوش قولی ترغیب می نماید. اثر با استفاده از تکنیک خاطره نویسی تنظیم شده که با شیوه ی مرسوم روایت داستانی فرق دارد و به کودکان سال های نخست دبستان، کمک می کند تا با شیوه ای جدید آشنا شوند. خاطره نویسی یکی از راه های مهم برای بهبود و ارتقای سواد پایه در مقطع ابتدایی به شمار می رود و می تواند به بهتر شدن املا، افزایش دامنه ی واژگانی و تسلط به آیین نگارش بینجامد.