زندهیاد «وزیری» این کتاب را در تاریخ 11 خرداد 1314 به پایان رسانده و ظاهرا در دو نسخه به خط زیبای خود نگارش کرده است. از سرنوشت نسخهی اول اطلاعی در دست نیست اما ایشان نسخهی دوم را به کتابخانهی مجلس شورای ملی وقت سپردهاند. بنده روش نگارش و انشاء «وزیری» را در این کتاب کاملا حفظ کرده و تنها املاء بعضی از کلمات را امروزیتر کردهام و سعی نمودهام که به ترکیب جملات و نوع نوشتن واژههای بیگانه به فارسی که ایشان بهکار بردهاند دست نزنم، لذا ممکن است برای خواننده قدری نامأنوس بهنظر برسد مانند، آرمنی بهجای هارمونی، تنر بهجای تنور، سوپران بهجای سوپرانو و غیره... در استفاده از این کتاب هم، آنطور که زندهیاد «وزیری» نیز میگوید خواننده باید اطلاعات پایهای از هارمنی کلاسیک، رمانتیک و همچنین دستگاهها و مقامهای موسیقی ایران داشته باشد.