تصمیمگیریها برای بهکارگیری صنایع جدید در ایران، از اوایل دوره قاجار شروع شد. روند سیاستگذاری در طول این دوره، با فراز و نشیبهایی همراه بود. زیرا در این دوره، فقط امیرکبیر و سپهسالار بودند که با اتخاذ تدابیری چند، زمینه را برای صنعتیکردن ایران فراهم کردند. پس از جنبش مشروطیت و تشکیل مجلس شورای ملی، اندیشه صنعتی کردن ایران مدّ نظر قرار گرفت. اما به دلیل ناپایدار بودن دولت و فترتهای طولانی مجلس شورای ملی، بسیاری از سیاستها و برنامههای صنعتی دولتها حتی فرصت مطرحشدن نیافتند. تا اینکه با روی کار آمدن پهلوی اول، روند صنعتیشدن ایران و سیاستگذاری در این زمینه وارد مرحله جدیدی شد. دولتها، با در نظر گرفتن نظام برنامهریزی، به صورت رسمی به سیاستگذاری در زمینه صنعت پرداختند. در این کتاب، نهادهای سیاستگذاری و اجرایی و همچنین مهمترین برنامهها و سیاستهای صنعتی دوره رضاشاه مورد بررسی و تشریح قرار گرفته است.