امیر معینی در خصوص استفاده از این کتاب به عنوان متد آموزش سلفژ مینویسد: دروس اول تا دوازدهم دروسی هستند که برای هنرجوی نوآموز فرصت آشنایی با فواصل و مفهوم گام را فراهم میکنند و ضمن تمرین نتخوانی و آشنایی با صدای نتها در فواصل پیوسته، کوک خواندن و رعایت ضرب به خصوص در کلاسهای جمعی را آموزش میدهند، لذا تا زمانی که به قدر کافی تمرین نشدهاند از تمرینات بعدی که فواصل گسسته هستند اجتناب شود. دروس سیزده تا چهلوهشت زمانی آغاز میشوند که هنرجو مفهوم گام و جاذبهی تونیک را درک کرده و بتواند آنها را از حفظ و بهصورت صحیح اجرا کند. در تمرینات سیزده به بعد او با فواصل گسسته آشنا میشود و طرز خواندن آنها را فرا میگیرد در این مرحله استاد میتواند برای هر یک از فواصل در جای خود دیکته بگوید چه بهصورت کتبی و چه شفاهی؛ هر دو مفید هستند. از تمرین چهلوهشت به بعد تمرینات بهصورت ملودیک ادامه مییابد، گرچه سعی شده ملودیهای آشنا نیز در کنار ملودیهای ناآشنا قرار گیرد تا هنرجو انگیزهی تمرین را از دست ندهد و بداند که قرار است با یادگیری سلفژ و تربیت شنوایی توانایی خواندن هر آهنگی را از روی نت آن بهدست آورد.