فرخ امینزاده از دوران دبیرستان به آموختن ساز ویولن و موسیقی مشغول بود که این علاقه منجر به آن شد تا پس از بازنشستگی فرصت بیشتری را به موسیقی حرفهای اختصاص دهد. توفیق همنشینی و معاشرت با بزرگان وقت موسیقی، چون زنده یاد شاپور نیاکان و نیز استادان فقید علی تجویدی و همایون خرم و دیگر نوازندگان نامدار، امینزاده را به طور جدی به آهنگسازی و ترانهسرایی رهنمون شد. وی از دوران نوجوانی به سرودن شعر (در قالبهای گوناگون) و نیز ساخت ترانه و آهنگ در دستگاههای مختلف مبادرت داشته است. مجموعۀ حاضر در برگیرندۀ شماری از آهنگها و ترانههای ایشان است.