در نیمه دوم قرن دوم هجری، جمعی از غالیان افراطی، مکتب غلو را تأسیس کردند و برای ترویج مسلک خود روایاتی ساختند و به ائمه اهل بیت (ع) نسبت دادند تا مردم سخنانشان را قبول کنند. با این که ائمه (ع) شدیدا با این غالیان مبارزه می کردند، آنان، توانستند، مسلک خود را ترویج کنند. این کتاب، از دو فصل اصلی تشکیل شده است. فصل یکم با عنوان «غلو یک جریان فکری انحرافی»، به بررسی غلو در مذاهب مختلف اسلامی می پردازد و فصل دوم با نام «مثلث سوم» به تدقیق در چگونگی ورود غلو به مذهب شیعه اختصاص دارد. به نظر صاحب کتاب «غلو»، ضلع یکم این مثلث را گروه دشمنان ائمه (ع) تشکیل می دادند، اما ضلع دوم، عشرت طلبانی بودند که می خواستند، هرگونه کامجویی و هرزگی را با توجیه دینی انجام دهند، و ضلع سوم را نیز بعضی از دوستان دلباخته ائمه (ع) می ساختند.