کتاب «از طنین رنگ» مجموعه غزلها و چند رباعی از شاعر افغانستانی، محمد بشیر رحیمی است با مقدمهای از سید ابوطالب مظفری که بیشتر تاریخچه مختصر وضعیت شعر و ادب افغانستان امروز است. شعری که پس از پیروزی کودتای کمونیستی در این کشور و در دل بحرانهای افغانستان رشدکردهاست . اهل فضل و دانش افغانستان با شعر مقاومت و مهاجرت خود از وضعیت انسان امروز گفتهاند و سعی داشتهاند شعر و ادب و تاریخ این کشور را حفظ کنند... این کتاب مانند کتابهای کهن فارسی با یک رسم خوب آغاز میشود و آن مقدمهای منظوم در وصف خداوند است. رحیمی این غزل ابتدایی را شأن شروع نامیده است و این گونه حمد و ستایش خداوند یکتا را شروع کرده است: خدای من! به که منجر شویم غیر از تو که جمله شأن شروع توایم از هر سو به جز حضور تو چیزی نمیتوان بودن به هر طرف که کنم رو، تو میزنی سوسو از اتهام تو کس تبرئت نخواهد شد که برکشیدهای از ضمن ما؛ سر از هر مو ببین تنفس موزون و نبض اشیا را همیشه در جریان تواند: هو،هو،هو جهان به گلشن پشت پلنگ میماند چه چاره جز که به کوه آورد پناه آهو...