یکی از مهمترین گروههایی که در انقلاب فعالیت و نقش بیبدیلی داشت جنبش دانشجویی بود که پایههای آن در دانشسرای عالی و سپس دانشگاه تهران گذاشته شد. با بنیادگذاری نظام نوین دانشگاهی که گرتهبرداری از نظام دانشگاهی غرب بود عملا علوم جدید و افکار تازه به جامعهٔ سنتی ایران تزریق و راه برای دگرگونیهای وسیع در بنیانهای نظری و عملی کشور هموار شد. تأسیس دانشگاه تهران ضرورتی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بود. پس از استقرار حکومت رضاشاه و آغاز دگرگونیهای زیربنایی در ایران، نیاز به کادرهای لازم برای موسسات اداری، حقوقی، نظامی، آموزشی و صنعتی بیش از پیش احساس شد. در واقع با تغییرات و دگرگونیهایی که در جامعه شکل میگرفت تربیت نیروهای تحصیلکرده برای ساختار نوین جامعه نیز ضرورت پیدا کرد که تأمین این نیاز لاجرم بر عهدهٔ دانشگاه گذاشته شد. این کتاب فعالیتهای این گروه تاثیرگذار را بررسی میکند.