تدریس پژوهی (درس پژوهی) یک رویکرد جدید برای رشد حرفه ای معلمان و بهبود روشهای تدریس است که به معلم در هنر تدریس یاری می رساند. درس پژوهی معلم را به بازاندیشی در عمل آموزش از طراحی، برنامه ریزی درس، طرح درس، تدریس، گرفتن بازخورد و اصلاح فرایند تدریس وادار می کند. این اثر برای تمامی مربیان، معلمان و استادانی مناسب است که علاقه مندند شوق یادگیری در خود و دیگران و به ویژه در دانش آموزان (دانشجویان) ایجاد کنند و آنهایی که مشتاقند بازاندیشی عمل تدریس در کلاس را سرلوحه عمل آموزشی خود قرار دهند و آنهایی که معتقدند می توان از همکار (همتای) خود یاد گرفت و می شود مدرسه و کلاس درس را تبدیل به سازمان یادگیرنده کرد. درس پژوهی الگوی عملی بازبینی مداوم الگوهای ذهنی و بازاندیشی مشارکتی عمل کارگزاران آموزشی است. این الگو مبتنی بر پژوهش مشارکتی معلمان در کلاس درس است و الگویی موثر برای بهبود مستمر آموزش ]و تدریس[ محسوب میشود. درس پژوهی به مثابه روش نوین پژوهش در عمل و هستههای کوچک تحول در آموزش، به گسترش پژوهش و تولید دانش حرفهای در مدرسه کمک میکند. به علاوه بر فرایند یادگیری گروهی و بهسازی مستمر (تدوین برنامه، اجرا، بازبینی، باز اندیشی، یادگیری و ترویج یافتهها) مبتنی است و فرصتی برای سهیم شدن کارگزاران آموزشی در تجربههای یکدیگر فراهم میآورد.