با بیش از 70000 نسخه از چاپ اول، این رساله رادیکال در مورد آموزش عمومی به مدت 10 سال پرفروش ترین کتاب ناشران جامعه جدید بوده است! سی سال در مدارس دولتی شهر نیویورک، جان گاتو را به این نتیجه غم انگیز سوق داد که مدرسه اجباری کار کمی انجام می دهد، اما به جوانان می آموزد که از دستورات مانند چرخ دنده در یک ماشین صنعتی پیروی کنند. این ویرایش دوم تأثیر گسترده کتاب و «آموزش چریکی» گاتو را توصیف میکند. جان گاتو 30 سال معلم بوده و جایزه بهترین معلم سال ایالت نیویورک را دریافت کرده است. عناوین دیگر او عبارتند از یک معلم متفاوت (کتاب های برکلی هیلز، 2001) و تاریخ زیرزمینی آموزش آمریکا (چاپ دهکده آکسفورد، 2000). گاتو در مورد کارهایی که مدرسه با بچهها انجام میدهد، موارد زیر را بیان میکند: دانش آموزان را سردرگم می کند. مجموعه ای نامنسجم از اطلاعاتی را ارائه می دهد که کودک برای ماندن در مدرسه باید به خاطر بسپارد. این برنامه شبیه تلویزیون است. تقریبا تمام وقت "آزاد" کودکان را پر می کند. آدم چیزی را می بیند و می شنود، اما دوباره آن را فراموش می کند. به آنها می آموزد که وابستگی کلاسی خود را بپذیرند. آنها را بی تفاوت می کند. آنها را از نظر عاطفی وابسته می کند. آنها را از نظر فکری وابسته می کند. نوعی اعتماد به نفس را به آنها می آموزد که مستلزم تأیید مداوم توسط متخصصان است (عزت نفس موقت). برای آنها روشن می شود که نمی توانند پنهان شوند، زیرا همیشه تحت نظارت هستند. او همچنین بین جوامع و «شبکهها» تضادی ایجاد میکند که اولی سالم است و مدارس نمونههایی از دومی هستند. او می گوید که شبکه ها به یک جایگزین ناسالم برای جامعه در ایالات متحده تبدیل شده اند. هدف کتاب گاتو الهام بخشیدن به طرفداران آموزش و شروع آزمون های پراکسیس بود. این آزمون صلاحیت تحصیلی و دانش در مورد موضوعات خاص مورد نیاز برای تدریس را اندازه گیری می کرد. آزمون های پراکسیس توسط مربیان بالقوه به عنوان بخشی از گواهینامه مورد نیاز توسط نهادهای صدور مجوز دولتی و حرفه ای انجام می شود.