فرمیابی، از اساسیترین جنبههای آموزش و تمرین معماری است. هرچند ابزارهای جدید محاسباتی، تولید فرمهای غیرقابل پیشبینی را امکانپذیرتر کردهاند، اما از نظر منتقدین، این امر منجر به قطع ارتباط بین فرم معماری و محتوای آن میشود. طراحی زایا یا طراحی مولد یک فرایند یافتن فرم است که میتواند با اهدافی شروع شده و سپس تعداد بیشماری از راهحلها را برای یافتن بهترین گزینه به منظور حل مسئلهی طراحی ارائه دهد. این کتاب مجموعهای از روشهای دستهبندیشده در تولید فرم بر پایهی ساختارهای فکری مشخص را در قالب یازده پروژه معماری مختلف ارائه کرده است. در این پروژهها مسیر طراحی تا رسیدن به طرح نهایی، در یک فرایند سه مرحلهای، شامل «تحلیل دادهها»ی پایهای پروژه؛ «تولید فرم انتزاعی» به شکل دیجیتال (کامپیوتری) یا فیزیکی (ماکت) و در نهایت، «ساخت بر اساس اصول فضایی» از جمله، تراکم حجم و الگوبرداری الگوریتمی مورد بررسی قرار گرفته است.