معماری تعاملی گونهای از ادغام و مواجههی طراحی معماری با فناوری دیجیتال است که از نظر فلسفی، موقعیتی منحصر به فرد برای تغییر نقش طراح فراهم میکند؛ این نقش کمتر در ایجاد یک طرح نهایی و بیشتر در زمینهی تجزیه و تحلیلی خواهد بود که هم ساختمان را شامل میشود و هم محیطهایی که برای پاسخ، انطباق، تغییر و تحقق بخشیدن به زندگی طراحی شدهاند. اکنون مفهوم تعامل دیگر محدود به رابطهی انسان با یک شیء، محیط یا ساختمان نیست، بلکه میتواند بهعنوان بخشی از اکوسیستم بزرگتر شامل اشیاء، محیطها و ساختمانهایی باشد که بهطور مستقل باهم در تعاملاند. کتاب «معماری تعاملی: دنیای تطبیقپذیر» با تشریح پروژههایی پیشگام از سراسر جهان، تعامل را تعریف میکند و نشان میدهد که ساختارها چگونه میتوانند اطلاعات را پردازش کنند، مشاهدات انجام دهند، از ابزارهایی برای ترجمهی سیستمهای طبیعی استفاده کنند و محیطهای یکپارچه از مجسمههای پاسخگو تا بزرگراههای هوشمند، فضاهای پویا، نماهای کینتیک و ساختمانهای تطبیقپذیر را ایجاد کنند. کتاب دریچهای است برای ورود به موضوعی که بهیقین از گفتمانهای اصلی معماری در آیندهای نزدیک خواهد بود.