در سفر تکوین میخوانیم که خدا نفس زندگی را در مجاری انسان دمید. برخی این نفس را به نفسی لطیف تر تبدیل کردند؛یعنی نفس عشق،مراقبت،نجوی،با توجه گوش سپردن به دیگری،بعید است که کسی از ما بر نفس کشیدن خویش درنگ داشته باشد . نفس کشیدن و سکوت،به عنوان نگهبانان فردیت ما،اهمیت والایی در نگه داری روابط بینا فردی ما دارند. غرض این اثر ارائه تبار شناسی جدید نفس،تنفس و ژستهای اخلاقی بر گرفته از متون کهن ودایی هند همچنین فلسفه شلینگ،فوئرباخ،مید،هایدگر،دریدا،لویناس و ایریگاره است. تلاش نویسنده این اثر،لنارت اشکوف،براحیای فضای اخلاقی بین افراد است که ظاهرا تا حد زیادی در گردهم آیی روابط بینا فردی نوین مغفول مانده و تقریبا به طور کلی بر مبادلات اقتصادی و اطلاعاتی مبتنی شده است نه چیز دیگری.