آجر و خشت ماده ساختمانی شناخته شده در تمدن ها کهن هستند. قدیمی ترین نمونه یافت شده در اریحا در اردن بوده که قدمت آن به ۸۰۰۰ سال قبل از میلاد باز می گردد. نقوش باقی مانده از مصر باستان ساخت و استفاده از آجر را در ۱۴۵۰ قبل از میلاد نشان می دهند. در بین النحرین علاوه بر بنا های مذهبی همچون زیگورات ها در ساخت سایر ساختمان ها نیز از خشت و آجر استفاده می شد. در ایران نیز خشت و آجرماده ساختمانی مهمی به شمار می آیند. چغازنبیل، از ساختار های عظیم آجری با قدمتی در حدود ۳۲۰۰ سال در ایران امروزی قرار دارد. همچنین خشت و آجر ساخت مایهس اصلی آثار معماری به ویژه در فلات مرکزی ایران هستند. اندره گدار در کتاب خود معماری ایران به نقل از سر ادوین لوتین می نویسد :«از آجرکاری ایران سخن نگویید، بلکه بیشتر از جادوی آجری ایران صحبت کنید.» این کتاب به دلیل گستردگی موضوعات در آجرکاری، فقط بر نحوهی چیدمان یا الگوهای کنار هم نشستن آجرها تاکید دارد و گام کوچکی در معرفی قابلیت آجر در ایجاد نقوش و بافتهای پیچیده است. اینکه یک واحد ثابت تکرار شونده چگونه می تواند تنوع زیادی از نقوش را حاصل آورد.