جعفرقلی خان سردار اسعد یکی از رجال برجسته اواخر حکومت قاجار و اوایل حکومت پهلوی است که در سال 1297 ق.در منطقه بختیاری متولد و در سال 1323 ق.به سردار بهادر ملقب گردید. وی به همراه پدرش علیقلی خان سردار اسعد در فتح تهران شرکت داشت و در حفظ دولت مشروطه از گزند تجاوزات ضد انقلابیون و طرفداران محمد علی میرزا جد و جهد فراوان به عمل آورد. پس از مرگ پدرش در سال 1336 ق.از سوی حکومت لقب پدر را یافته،به سردار اسعد ملقب گردید.بعلاوه وی به سردار اسعد سوم نیز معروف است زیرا قبل از او،عمویش اسفندیار خان و پدرش علیقلی خان این لقب را داشتهاند.وی در دوران حیات خود مناصبی چون حکومت کرمان،والیگری خراسان،نمایندگی مجلس،وزارت پست و تلگراف و وزارت جنگ را داشته است و تا پایان زندگانی خود خدمات زیادی به سلسلههای قاجار و پهلوی نمود.سرانجام در 8 آذر 1312 هنگامی که به عنوان وزیر جنگ رضا شاه همراه او بود در بابل توقیف و در 10 فروردین 1313 به طرز فجیعی در زندان رضا شاهی به قتل رسید این کتاب، مجموعه ای از خاطرات و یادداشت های یکی از رجال مهم دوره سلطنت «احمد شاه» و «رضا شاه»، یعنی «جعفر قلی خان بختیاری» است. این یادداشت ها اغلب به صورت روزانه نوشته شده است. «جعفر قلی خان بختیاری» معروف به «سردار بهادر»، فرزند «علیقلی خان سردار اسعد بختیاری» است که پس از درگذشت پدر، «سردار اسعد» لقب گرفت و نام خانوادگی «اسعد» را برخود نهاد. اصل این یادداشت های روزانه به خط «جعفر قلی خان» است و در دو دفتر نوشته شده. او در این یادداشت ها، مطالبی دارد که برای بررسی تاریخ ایران در دوره «رضا شاه» سودمند است و اگر چه همه جا کارها و افکار «رضا شاه» را تحسین کرده و نسبت به افکار دیگران توجهی نداشته است، اما از خلال نوشته های او می توان بر حقایق و دقایقی دست یافت، که در منابع و ماخذ دیگر نیامده است.