روز شانزدهم تیرماه ۱۳۵۸، روزنامه ها خبر از تصویب قانونی در شورای انقلاب می دادند که به موجب آن بسیاری از صنایع کشور، ملی اعلام شده و مالکیت آنها در اختیار دولت قرار می گرفت. این قانون که عنوان «حفاظت و توسعه صنایع ایران» را بر تارک خود می دید، مبنای شکل گیری سازمانی شد که مسئولیت بیش از ۴۷۰ واحد صنعتی بزرگ و کوچک را بر عهده داشت، سازمانی که تا سال ها بزرگترین نهاد تأثیر گذار در صنعت و یکی از مهم ترین سازمان های اقتصادی کشور بود. جالب آن که این اقدام در دولت کسی رخ داد که چه در حیات وی و حتی سالها پس از فوت، به صفت «لیبرال» معرفی می شود؛ مهندس مهدی بازرگان. این کتاب تلاش کرده تا به روایتی مبتنی بر شواهد از شکل گیری سازمان صنایع ملی ایران، عملکرد آن سازمان و در نهایت آثار و پیامدهای آمد و رفت آن دست یابد. این مطالعه از آنجا اهمیت می یابد که بیش از یک دهه از انحلال سازمان صنایع ملی می گذرد و می توان سخن از عبرتها و پندهای یک اقدام مهم و تاریخی به میان آورد. می توان پس از انحلال آن سازمان، آثار و پیامدهای آن را محک زد و آن را در ترازوی شواهد نهاد تا پندی و توشه ای باشد برای اقدامات آتی.