کتاب آدمی نو و جهانی دیگر َAdami

امواج بلند می شوند، فرود می آیند و پیش می روند . نا آرامی و افت و خیز امواج، پیامی مداوم است و پایانی ندارد! پایان امواج، پایان آب است، پایان دریاست! این تصویر، یاد آور این نکته است که ما در همه ی زمینه ها، در آرامش و سکوت به هدف های تعیین شده می رسیم، نه با هیاهو و غوغا، داد و قال، جار و جنجال های بی ثمر و خلل پذیر و بیهوده. افکار منفی هیچ کمکی به ما نمی کند، بلکه باید ذهن خود را بر روی تندرستی،. جوانی و شادی ابدی متمرکز کرده و سوار بر بال های اندیشه ، پرواز به سمت قله را آغاز کنیم. بدون تردید در این وضعیت، با نفوذ به فراسوی ذهن پر هیبت و غبار آلود، ولی خوش نقش، مفهوم شورانگیز «مهربانی و نه هیچ چیز دیگر» را به آغوش خواهیم کشید و بر توقف «زمان فضا» پای خواهیم فشرد. هی، با توام، صدایم را می شنوی؟ به هر سمت و سویی که می خواهی برو؛ اما از هر سو که آغاز می کنی، آن را سیاحتی به درون خویش بدان، زیرا ما با دستیابی به خویشتن خویش، سرانجام به آنچه می خواهیم دست خواهیم یافت . این. آن چیزی بود که ما، یعنی من و دیگری همواره آن را تکرار می کردیم و همواره در پی آن هستیم...