کتاب «آن سوی خاطرات» قصد دارد تا از دریچهی نوستالژی، نگاهی داشته باشد به زندگی و خاطرات سینمایی پرویز نوری؛ از چهرههای شاخص نسلی که سینما برایش به معنای واقعی کلمه خود زندگی بود. پرویز دوایی در مقدمهای بر این کتاب مینویسد: وقتی که خبر دادی که خیال داری مجموعهای از خاطرهها و نوشتههای سینمایی را به چاپ بسپری، در کنار خوشحالی از این خبر، تاریخچه دور و درازی از مجاورتهای یک عمر سینمایی و غیر سینماییمان در ذهنم گذشت و اصلا بگو یاد فیلم و سینما را، که ریشه در جان و جوانی ما داشت، از یاد زندگی و دوستیهایی که بهانهاش سینما بود از خانهها و راهها جدا کرد؟ از یاد شبهایی که از سینما درمیآمدیم (اغلب آخر شب) و راههایی طولانی را تا خانه پیاده طی میکردیم و حرف میزدیم و حلقههای فیلم را در سرمان میچرخاندیم و مرور میکردیم. یاد فیلم، با لذت مجاورت دوست همدل در سرمان میماند و میماند که تا به امروز هم با ریز جزئیاتش مانده. هنوز هم البته صحبت «نقد» و نسیهی فیلم نبود. دوست داشتن خالص و صادق و بیامان بود که به نظرم بهترین نوع دوست داشتن باشد.