کتاب سفرنامه کمپفر ‭‎Am hofe des persischen grosskonigs

انگلبرت کامپفرنویسنده کتاب «سفرنامه کمپفر» طبیعت‌شناس، پزشک، کاشف و نویسنده آلمانی بود که به‌خاطر سفرش به روسیه، ایران، هند، آسیای جنوب شرقی و ژاپن بین سال‌های 1683 و 1693 شهرت داشت. او دو کتاب درباره سفرهای خود نوشت که در سال 1712 منتشر شد، برای مشاهدات پزشکی و اولین توصیف گسترده گیاهان ژاپنی مهم است. تاریخ ژاپن او که پس از مرگش در سال 1727 منتشر شد، منبع اصلی دانش غربی درباره این کشور در طول قرن 18 و اواسط قرن 19 بود، زمانی که به روی خارجی ها بسته بود. در سال 1681، کامپفر از اوپسالا در سوئد بازدید کرد، جایی که به او انگیزه هایی برای اقامت ارائه شد. تمایل او به سفر خارجی باعث شد که منشی سفارت دوم لودویگ فابریتیوس سفیر سوئد شود که چارلز یازدهم او را در سال 1683 از طریق روسیه به ایران فرستاد. سفرنامه کامپفر از این سفارت بعدها منتشر شد. او از راه مسکو، کازان و آستاراخان به ایران رسید و پس از یک سفر دریایی در دریای خزر در نیزآباد «در شیروان» (در واقع اکنون در آذربایجان) اقامت گزید. از شماخا در شیروان، او به شبه جزیره باکو سفر کرد و شاید اولین دانشمند مدرنی بود که از "زمین های آتش ابدی" در اطراف باکو بازدید کرد. در سال 1684 کامپفر به اصفهان، پایتخت ایران، رسید.