کتاب من که حرفی ندارم، مجموعه ای از داستان های کوتاه نوشته ی آلبرتو موراویا است که اولین بار در سال 1954 منتشر شد. تمامی داستان های این مجموعه، در شهر رم یا حوالی آن پس از پایان جنگ جهانی دوم می گذرند و بر زندگی عامه ی مردم تمرکز دارند. شخصیت های این داستان های جذاب، طیف گسترده ای از جامعه را در برمی گیرند: از مجرمین سابق، سارقین و خرده خلافکارها گرفته تا پیشخدمت های رستوران، رانندگان و افرادی از طبقه ی پایین اجتماع که تلاش می کنند خود را از فقر نجات دهند. داستان های کتاب من که حرفی ندارم، به صورت اول شخص و اغلب توسط شخصیتی بی نام و نشان روایت می شوند اما جزئیات و سرنخ هایی در طول داستان به مخاطبین داده می شود که آن ها را به تدریج با شغل، انگیزه ها و افکار کاراکترها آشنا می کند.