سنایی تاثیر شگرفی در شعر و تاریخ ادبیات فارسی گذاشته است بطوریکه شعر قبل از سنایی و بعد از سنایی تفاوت های زیادی دارد و تغییرات سبکی زیادی در آن دیده می شود. او نماینده نوع خاصی از قصیده در ایران است که آن را قصیده زهد و عرفان و اخلاق می دانند. «او اوّل کسی است که تصوّف را به شعر و شاعری روشناسی کرده و نظم اخلاقی را بنیاد نهاده است».(مصفّا، 1336: 86). شفیعی کدکنی او را شاعری می داند که حال و هوای تازه ای را وارد یک ساختار سنتی کرده است. به همین دلیل آثار او همواره مورد توجه بوده است.از جمله ی آثار مهمّی که درباره ی سنایی تألیف شده و دربردارنده ی دیدگاه ها و تحلیل هایی جدید درباره ی سنایی غزنوی است، کتاب وزین تازیانه های سلوک، نوشته دکتر محمّدرضا شفیعی کدکنی است. شفیعی کدکنی در این کتاب به نقد و تفسیر سی و شش قصیده و بیست و شش قطعه از سنایی پرداخته است. او در ابتدای هر قصیده و قطعه نیز در چند خطی مقدمه ای درباره ی آن نوشته و بطور مختصر آن را معرفی کرده است. از شعرهایی که در کتاب به نقد آن پرداخته شده است:"بمیر ای حکیم از چنین زندگانی ازین زندگانی چو مردی بمانی ازین زندگی زندگانی نخیزد که گر گست و ناید ز گرگان شبانی درین زندگی سیر مردان نیاید ور آید بود سیر سیرالسوانی برین خاکدان پر از گرگ تا کی کنی چون سگان رایگان پاسبانی به بستان مرگ آی تا زنده گردی بسوز این کفن ژندهٔ باستانی رهاند ترا اعتدال بهارش ز توز تموزی و خز خزانی از آن پیش کز استخوان تو مالک سگان سقر را کند میهمانی..."