در این کتاب آمده است که بهاییت یک موضوع تاریخی صرف یا مربوط به حوزۀ فرق و ادیان انحرافی نیست. تشکیلات بهاییت یک سازمان سیاسی در حال رشد پیش از انقلاب اسلامی بود که در سالهای بعد همپای سازمان مجاهدین خلق به جاسوسی از مراکز ایران پرداخت. این تشکیلات از جمله اپوزیسیونهای فعالی محسوب میشود که در داخل و خارج از ایران فعالیت دارد و در محافل سیاسی بینالمللی به لابیگری علیه ایران مشغول بوده است. «حقوق بشر» و «محیط زیست» از جمله حوزههای انتخابی این سازمان است که در پوشش آنها به فعالیت میپردازد. آرزوی دیرینۀ آنان در ایران کسب قدرت در حال حاضر و حکومت در آینده بوده است. آنها ایدئولوژی و برنامههای خود را برای رسیدن به این مقصود بازنویسی کردهاند. این سازمان سیاسی که به نام «دین بهاییت» فعالیت دارد از دهۀ 1370 با وضعیت جدیدی در صحنه حاضر شده است و با تلاش برای احیای تشکیلات خود متناسب با قرن 21، به فعالیت سیاسی و ضدملی خود اقدام میکند.