در آموزش کودک نباید فقط به واقعیات بسنده کنیم، بلکه باید به کیفیت ادراک، خلاقیت و فعالیتهای فکری وی نیز توجه داشت. همچنین، تثبیت بنیانهای فکری کودک، تنها از طریق افزایش نیروی جسمی وی امکانپذیر نیست. با این رویکرد، تربیت با هدف نابغهسازی کودک صورت نمیگیرد، بلکه با هدف رشد کودک در فضای گرم و امید بخشی است که در آن فرایند ذهنی و فکری جایگاه واقعی خود را پیدا میکند. این فرایند دارای ابعاد متفاوتی است. همه کودکان به یک اندازه به کشف و یادگیری تمایل دارند. این یک کنجکاوی غریزی است و چه بسا بتوان آن را «میل به پیشرفت و احساس تلاش و کوشش» نامید. اینها مواردی است که پیشنهاد میکنیم با فرزندان خود تمرین کنید. البته، این ویژگیها باید بهبود یابد و چه بهتر که این اقدام در فضایی فرحبخش صورت گیرد. آیا چیزی لذتبخشتر از بازی کودکان به همراه والدین وجود دارد؟!