آیا تا به حال برایتان پیش آمده است که نام بازیگر فیلمی را که هفته پیش دیدید به خاطر نمی آورید، یا وارد اتاقی می شوید که فراموش کرده اید چرا از ابتدا به آنجا رفته اید؟ در آن لحظات موجی از وحشت را احساس کرده اید؟ اگر بیش از چهل سال دارید، احتمالا نمی خندید. حتی ممکن است نگران باشید که این کمبودها در حافظه می تواند نشانه اولیه آلزایمر یا زوال عقل باشد. در حقیقت، برای اکثریت قریب به اتفاق ما، این نمونه های فراموشی کاملا طبیعی است. چرا؟ زیرا در حالی که حافظه شگفتانگیز است، هنوز کامل نیست. مغز ما طوری طراحی نشده است که هر نامی را که می شنویم، برنامه ریزی می کنیم یا هر روزی را که تجربه می کنیم، به خاطر بسپارد. فقط به این دلیل که حافظه شما گاهی از کار می افتد به این معنی نیست که شکسته شده یا تسلیم بیماری شده اید. فراموشی در واقع بخشی از انسان بودن است. در کتاب « به یاد دار »، لیزا جنوا، عصب شناس و رمان نویس تحسین شده، به چگونگی ایجاد خاطرات و چگونگی بازیابی آن ها می پردازد. یاد خواهید گرفت که آیا خاطرات فراموش شده به طور موقت غیرقابل دسترسی هستند یا برای همیشه پاک می شوند و چرا برخی از خاطرات برای چند ثانیه (مانند یک رمز عبور) ساخته شده اند، در حالی که برخی دیگر می توانند یک عمر (روز عروسی شما) باقی بمانند. شما متوجه تمایز واضح بین فراموشی معمولی (جایی که ماشین خود را پارک کرده اید) و فراموشی به دلیل آلزایمر (داشتن یک ماشین) خواهید بود. و خواهید دید که چگونه حافظه عمیقا تحت تأثیر معنا، احساسات، خواب، استرس و زمینه قرار می گیرد.